Αρνηθείτε κι εσείς τον ρατσισμό και το μπούλινγκ στον αδύνατο. Στον Ανάπηρο . Στον διαφορετικό. Δεν μας πρέπουν τέτοιες συμπεριφορές σαν κοινωνία .

Pateras Xenofontas Zarkadas

Χθες στις 10:53 π.μ.  ·

Γράφει ο π.Ξενοφών Ζαρκάδας , εφημεριος Βαλσαμάτων 

 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ …Όχι για όλους …Για κάποιους… Ο Χριστός ξανασταυρώνεται…

Με θλίψη , με ντροπή κι ανήμπορη οργή κάθε χρόνο την ίδια μέρα , την λαμπρή μέρα της Αναστάσεώς  Του  , ξανασταυρώνεται στο πρόσωπο δυό φτωχών του παιδιών , ενός ανάπηρου πατέρα και του αγαθού του υιού στα Βαλσαμάτα, το << λεβεντοχώρι>> όπως το είχα αποκαλέσει στην εκπομπή της κ. Ναταλίας Γερμανού  , το χωριό που υπηρετώ  ως εφημέριος και που εκείνη την ημέρα δεν έχει κανένα , μα κανένα λόγο να αισθάνεται περήφανα.

- Πως θα μπορούσε άραγε όταν εκείνη την ημέρα , κάθε χρόνο  ,  ανεγκέφαλοι << λεβέντες>> στοχοποιούν την αναπηρία και γελώντας προξενούν πόνο με αυτοσχέδια εκρηκτικά που κομματιάζουν το φτωχό τους σπιτικό; Όταν αναγκάζονται να φύγουν για να γλυτώσουν την ζωή και την ακεραιότητα – την όποια ακεραιότητα τους έχει απομείνει – και γυρίζουν για να μαζέψουν τα συντρίμμια τους; Όταν  πρόπερσι ενώ βρισκόντουσαν σε νοσοκομείο στην Αθήνα , επιστρέφοντας βρήκαν το φτωχικό τους ρημαγμένο – ποια άραγε  άγρια χαρά βρήκαν οι διώκτες τους βομβαρδίζοντας ένα κλειστό σπίτι; Και κάθε φορά γίνομαι αποδέκτης των δακρύων και της ανημποριάς τους. Η στέγη από ελενίτ χιλιοτρυπημένη και χιλιομπαλωμένη ,τα τζάμια κομμάτια  οι πόρτες σπασμένες τα έπιπλα μέσα καμένα …Κι ενα χωριό να ξέρει Και να σιωπά. Κι εγώ να παρακαλώ  επί Αμβωνος ,να προσπαθω για μια επαφή ,  να στέλνω μηνύματα  ελπίζοντας σε μια συνάντηση , σε μια απάντηση. Κι η αστυνομία να έρχεται  άμεσα , φιλότιμα ,και να ξαναέρχεται για να καταγράψει τις ζημιές και να   προτρέπει για μήνυση << κατά αγνώστων >> …Αγνώστων;  Ομερτά… Βλέπεις …συγγενείς λίγο πολύ όλοι , τα παιδιά …Ποια παιδιά; Τόσα χρόνια θα είναι σίγουρα τριαντάρηδες <<τα παιδιά>> Εκτός κι αν εκπαιδεύουν και δεύτερη γενιά μπούλερ , υπανθρώπων που στοχοποιούν την αναπηρία και χαίρονται προκαλώντας τον πόνο.

- -Κι αυτοί  , ο ανάπηρος πατέρας κι ο αγαθός του γιός  να φεύγουν  από το σπίτι τους σαν κυνηγημένοι εκείνη την Αγια κι Ευλογημένη μέρα  για να γλυτώσουν . Να τρέμουν την μέρα της Ανάστασής Του γιατί θα έρθει η δική τους σταύρωση.

- -Κι αν μια μέρα δεν φύγουν ;  Αν ο ημιπληγικός πατέρας είναι κατάκοιτος ή ο γιός άρρωστος και δεν φύγουν σαν τους κλέφτες απ το ίδιο τους το σπίτι;  Αν δεν ξεριζωθούν σαν τους πρόσφυγες; Και τότε  οι ανεγκέφαλοι νταήδες τους κάψουν ζωντανούς; Αν το τζάμι που είδα σφηνωμένο από την έκρηξη στην ξύλινη πόρτα τότε σφηνωθεί στο μάτι του παιδιού; Στην βαλβίδα παροχέτευσης του πατέρα;

- Τότε θα είμαι  κι εγώ ένας από αυτούς που θα ήξεραν και δεν έκαναν τίποτα. Ενας συνένοχος…

- ΑΡΝΟΥΜΑΙ  . ΑΡΝΟΥΜΑΙ . ΑΡΝΟΥΜΑΙ.

Αρνηθείτε κι εσείς  τον ρατσισμό και το μπούλινγκ στον αδύνατο. Στον Ανάπηρο . Στον διαφορετικό. Δεν μας πρέπουν τέτοιες συμπεριφορές σαν κοινωνία . Επιτέλους οι πληγές ή γειάνουν ή κακοφορμίζουν . Αυτή είναι μια πληγή που βρωμάει ρατσισμό και πρέπει να γειάνει.  Το εκκλησιαστικό συμβούλιο ως ελάχιστο θα προσπαθήσει να μαζέψει χρήματα για να αποκατασταθούν οι ζημιές που το χέρι του συνανθρώπου , του γείτονα  , του γνωστού

 έκανε.  Η χτυπημένη από Θεό κι ανθρώπους οικογένεια είναι του ημιπληγικού   κ. Γιώργη Γαλιατσάτου και του ορφανού του γιού κι εγώ ο  παπάς ενός χωριού που αγαπώ , που  με έχει κάνει πολλές φορές περήφανο και που ελπίζω να βάλει ένα τέλος.

Εγώ θα προσπαθήσω. Εσείς;;;;